abdulhamit han ne demek?

II. Abdülhamid Han

II. Abdülhamid (21 Eylül 1842 – 10 Şubat 1918), Osmanlı İmparatorluğu'nun 34. padişahı ve 113. İslam halifesidir. 1876'dan 1909'a kadar hüküm sürmüştür. Dönemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun çalkantılı bir dönemine denk gelir.

Saltanatının İlk Yılları ve Kanun-i Esasi

Abdülhamid, amcası Abdülaziz'in tahttan indirilmesi ve akabinde ölümü ile ağabeyi V. Murad'ın kısa süren saltanatının ardından tahta geçmiştir. Tahta geçtiğinde, devletin içinde bulunduğu mali ve siyasi sorunlarla karşı karşıyaydı. Bu dönemde, Kanun-i%20Esasi (Osmanlı Anayasası) ilan edilmiş ve I. Meşrutiyet dönemi başlamıştır. Ancak, 93 Harbi olarak bilinen Osmanlı-Rus Savaşı'nın başlamasıyla Abdülhamid, 1878'de Meclis-i Mebûsan'ı kapatmış ve Kanun-i Esasi'yi askıya alarak yönetimi kendi eline almıştır.

İstibdat Dönemi

1878-1908 yılları arasındaki dönem, İstibdat dönemi olarak adlandırılır. Bu dönemde, Abdülhamid, merkezi otoriteyi güçlendirmeye çalışmış, sansür uygulamaları artmış ve muhalif hareketler baskı altına alınmıştır. Ancak, bu dönemde eğitim, ulaşım ve iletişim alanlarında önemli gelişmeler de yaşanmıştır. Özellikle, demiryolu ağının genişletilmesi ve modern okulların açılması, Abdülhamid'in reform çabalarının birer göstergesidir.

Dış Politika

II. Abdülhamid, dış politikada denge politikası izlemeye çalışmıştır. Avrupa devletleri arasındaki rekabetten faydalanarak Osmanlı İmparatorluğu'nun toprak bütünlüğünü korumaya çalışmıştır. Panislamizm politikası ile İslam dünyasında nüfuzunu artırmaya çalışmıştır.

II. Meşrutiyet ve Tahttan İndirilmesi

1908'de II.%20Meşrutiyet'in ilanıyla Kanun-i Esasi yeniden yürürlüğe konulmuş ve Meclis-i Mebûsan tekrar açılmıştır. Ancak, 31 Mart Vakası olarak bilinen ayaklanma sonrasında, 1909'da tahttan indirilerek yerine kardeşi V. Mehmed (Reşad) geçirilmiştir.

Ölümü

II. Abdülhamid, 10 Şubat 1918'de Beylerbeyi Sarayı'nda hayatını kaybetmiştir.